امیرعلی جون

اینروزها روزهای باهم بودن ماست...همه جا با همیم...مسجد و مهمونی ...عزا و عروسی...حموم و بازی...خرید و تفریح....خوابیدن و بیدار شدن...حرف زدن و غذا خوردن......روزهایی میادکه دنیای مادر و فرزندی ما به نوعی ازهم جدا میشه...روزهایی که به مهد و مدرسه میری...باشگاه پسرانه...مدرسه پسرانه...تو مسجد قسمت مردانه...تو عروسی تو جمعهای مردانه..و دنیای مردانه تو از دنیای زنانه من جدا میشه.....غم انگیزه ولی همینکه رشد وبزرگ شدنت رو میبینم خستگی از تنم در میره...پسرم مرد میشه...آقا میشه...خوشتیپ میشه...خیلی باید لذتبخش باشه وقتی بعنوان مادرت ببینم چشم دخترها دنبالته خوب حالا بریم سراغ حرفهای بامزه ات: امیرعلی کفشتو کجا گذاشتی؟..توی بیرون!!! مامانی به...